Het vijfde bericht.
Donderdag gingen we naar de vierde en laatste school, een school dichtbij het hotel. Onze chauffeur Kato-san was in slaap gevallen in het bad, we waren net op tijd bij de school. Na de formele begroeting met de directeur met koffie en thee kwamen we terecht in een kooklokaal met voor ons perfecte voorzieningen. Ook de beamer en computer waren geschikt om eindelijk alle films te laten zien, de film van Leiden, van de Zijlwijkschool en de viltinstructiefilm. Precies om 10.30 uur kwamen de leerlingen binnen. Deze school heeft (verplicht) 10 gehandicapte kinderen in een aparte klas. Deze waren er ook bij. Het Wilhelmus op fluit en trom veroorzaakten verbaasde gezichten. De ochtend verliep op rolletjes, veel plezier, mooie zonnen, veel hallo’s. Via internet hadden ze ‘dank je wel’ geleerd. Aan het einde kregen we zelfgemaakt papier van de gehandicapte kinderen met ‘dank je wel’ erop.
Nog even een afsluitend gesprek met de directeur waar Kato-san zaken direct weer zaken mee deed, een operazanger komt met de kinderen op school zingen. Kato-san heeft die connecties. Zaken doen gaat altijd door!
Op alle scholen komen de rampen ter sprake, het leeft natuurlijk nog erg in dit gebied, ook al is de school alleen door de aardbeving enigszins beschadigd, wel hebben deze kinderen en ouders veel meegemaakt.
Voldaan gingen we terug naar het hotel.
Donderdagavond hebben we alle viltspullen gereorganiseerd in verschillende dozen voor de verschillende scholen, de lobby van het hotel was een en al dozen.
Vrijdag was onze vrije dag. Om 10 uur werden we opgehaald door Kato-san. Later reed Misuki, de kunstenaar ons opnieuw naar de school van dinsdag om 200 wenspopjes, wol, plastic te brengen. Daar nog filmbeelden opgenomen van de school en rondgelopen tussen de overgebleven resten van huizen na de tsunami, dichtbij de zee. Er is daar een informatiecentrum van de tsunami met veel foto’s. Veel Japanners komen kijken. Verschillende restaurant- en winkeleigenaars hebben een tijdelijke lokatie gevonden voor een paar restaurants en winkeltjes, we hebben daar geluncht en weer nieuwe verhalen gehoord.
Weer waren we onder de indruk, de restauranteigenaresse vertelde dat ze een half jaar gehuild hebben en daarna de krachten gebundeld hebben om een klein tijdelijk restaurant te beginnen. Werken doet goed. Ze reizen iedere dag 20 km naar hun tijdelijke woning.
S’Avonds na het pakken zijn we met de trein naar het café van Kato-san gegaan en hebben er heerlijk gegeten.
Terug aangekomen bij het hotel nog genoten van het bad, ‘s’ morgens ook weer. Met Katosan nog op weg naar de trein via een pottenbakker gereden en daar nog mooie dingen gekocht. Te laat voor de trein eerst maar geluncht met Okinawa noedels en met Katosan afgesloten. Hij heeft ons zo fantastisch geholpen.
Om 13.30 met de trein naar Tokyo. En met de taxi voor koffers, rugzak , trommel en videocamera dwars door Tokyo naar het huis van Hans en Fumiko.
Het valt me op hoe schoon Tokyo is, er zijn geen prullenbakken!
Intussen hadden zich weer nieuwe mensen aangemeld voor de workshop bij de Nederlandse ambassade. Er wonen in Tokyo een groep mensen die uit Fukushima weggetrokken zijn na de rampen en hier veelal in tijdelijke woningen of bij familie wonen.
Een groep vilters kwam ons helpen. Het was weer prachtig weer.
S’morgens en s’middags was er een workshop, na het Wilhelmus en de drie films hebben de kinderen en hun ouders zonnetjes en kettingen gevilt. Ook voor hen was vilten nieuw.
Aan het einde kreeg iedereen een bloembol, een nieuwe oranje tulp. 500 tulpen waren gesponserd door een Nederlands bedrijf in Noordwijk. De tulpen zijn verdeeld over de 4 scholen en de Fukushima kinderen in Tokyo. Als ze uitkomen, worden de foto’s daarvan aan ons opgestuurd.
Na het vilten hebben de kinderen nog eindeloos buiten in de zo’n gespeeld met de bladeren van de ginkgoboom.
Dit was het dan, vandaag door Tokyo gedoold en gewoon toerist geweest.
Wat een reis!
De 1000 popjes hebben hun bestemming gevonden bij de kinderen van Fukushima.
Zonnetjes zijn gevilt en bloembollen verdeeld.
We hebben veel respons gehad van de mensen hier. Velen hebben ons geholpen, fantastisch.
Morgen terug naar Nederland, Yumiko blijft hier nog een week met haar moeder.
Yumiko en Petra vanuit een zonnig Tokyo.
