Vijfde bericht

Het vijfde bericht.

website-yumoto-1

Donderdag gingen we naar de vierde en laatste school, een school dichtbij het hotel. Onze chauffeur Kato-san was in slaap gevallen in het bad, we waren net op tijd bij de school. Na de formele begroeting met de directeur met koffie en thee kwamen we terecht in een kooklokaal met voor ons perfecte voorzieningen. Ook de beamer en computer waren geschikt om eindelijk alle films te laten zien, de film van Leiden, van de Zijlwijkschool en de viltinstructiefilm. Precies om 10.30 uur kwamen de leerlingen binnen. Deze school heeft  (verplicht)  10 gehandicapte kinderen in een aparte klas. Deze waren er ook bij. Het Wilhelmus op fluit en trom veroorzaakten verbaasde gezichten. De ochtend verliep op rolletjes, veel plezier, mooie zonnen, veel hallo’s. Via internet hadden ze ‘dank je wel’ geleerd. Aan het einde kregen we zelfgemaakt papier van de gehandicapte kinderen met ‘dank je wel’ erop.

website-yumoto-2
Nog even een afsluitend gesprek met de directeur waar Kato-san zaken direct weer zaken mee deed, een operazanger komt met de kinderen op school zingen. Kato-san heeft die connecties. Zaken doen gaat altijd door!
Op alle scholen komen de rampen ter sprake, het leeft natuurlijk nog erg in dit gebied, ook al is de school alleen door de aardbeving enigszins beschadigd, wel hebben deze kinderen en ouders veel meegemaakt.
Voldaan  gingen we terug naar het hotel.

Donderdagavond hebben we alle viltspullen gereorganiseerd in verschillende dozen voor de verschillende scholen, de lobby van het hotel was een en al dozen.

Vrijdag was onze vrije dag. Om 10 uur werden we opgehaald door Kato-san. Later reed Misuki, de kunstenaar ons opnieuw naar de school van dinsdag om 200 wenspopjes, wol, plastic te brengen. Daar nog filmbeelden opgenomen van de school en rondgelopen tussen de overgebleven resten van huizen na de tsunami, dichtbij de zee. Er is daar een informatiecentrum van de tsunami met veel foto’s.  Veel  Japanners  komen kijken. Verschillende restaurant- en winkeleigenaars hebben een tijdelijke lokatie gevonden voor een paar restaurants en winkeltjes, we hebben daar geluncht en weer nieuwe verhalen gehoord.
Weer  waren we onder de indruk, de restauranteigenaresse vertelde dat ze een half jaar gehuild hebben en daarna de krachten gebundeld hebben om een klein tijdelijk restaurant te beginnen. Werken doet goed. Ze reizen iedere dag 20 km naar hun tijdelijke woning.

S’Avonds na het pakken zijn we met de trein naar het café van Kato-san gegaan en hebben er heerlijk gegeten.

Terug aangekomen bij het hotel nog genoten van het bad, ‘s’ morgens ook weer. Met Katosan nog op weg naar de trein via een pottenbakker gereden en daar nog mooie dingen gekocht. Te laat voor de trein eerst maar geluncht met Okinawa noedels en met Katosan afgesloten. Hij heeft ons zo fantastisch geholpen.

Om 13.30 met de trein naar Tokyo. En met de taxi voor koffers, rugzak , trommel en videocamera dwars door Tokyo naar het huis van Hans en Fumiko.
Het valt me op hoe schoon Tokyo is, er zijn geen prullenbakken!

Intussen hadden zich weer nieuwe mensen aangemeld voor de workshop bij de Nederlandse ambassade. Er wonen in Tokyo een groep mensen die uit Fukushima weggetrokken zijn na de rampen en hier veelal in tijdelijke woningen of bij familie wonen.
Een groep vilters kwam ons helpen. Het was weer prachtig weer.
S’morgens en s’middags was er een workshop, na het Wilhelmus en de drie films hebben de kinderen en hun ouders zonnetjes en kettingen gevilt. Ook voor hen was vilten nieuw.
Aan het einde kreeg iedereen een bloembol, een nieuwe oranje tulp.  500 tulpen waren gesponserd door een Nederlands bedrijf in Noordwijk. De tulpen zijn verdeeld over de 4 scholen en de Fukushima kinderen in Tokyo. Als ze uitkomen, worden de foto’s daarvan aan ons opgestuurd.
Na het vilten hebben de kinderen nog eindeloos buiten in de zo’n gespeeld met de bladeren van de ginkgoboom.
1dec-nlambassade-1

Dit was het dan, vandaag door Tokyo gedoold en gewoon toerist geweest.
Wat een reis!
De 1000 popjes hebben hun bestemming gevonden bij de kinderen van Fukushima.
Zonnetjes zijn gevilt en bloembollen verdeeld.
We hebben veel respons gehad van de mensen hier. Velen hebben ons geholpen, fantastisch.

Morgen terug naar Nederland, Yumiko blijft hier nog een week met haar moeder.

Yumiko en Petra vanuit een zonnig Tokyo.

Share:Share on FacebookShare on Google+Tweet about this on TwitterShare on LinkedInPrint this pageEmail this to someone

1000 wenspopjes bereiken hun bestemming

Deze dagen vliegen snel voorbij. Gisteren waren we op bezoek bij een school in het getroffen gebied, direct langs de zee waar de tsunami plaatsvond. Bijna alle huizen waren weggespoeld, alleen een shrine, een altaar stond er nog.
Hoewel we pas om 13.30 uur met de workshop zouden beginnen werden we om 11.30 uur verwacht bij de directeur. De school bestaat zo’n 140 jaar, een gebouw met lange gangen, 4 verdiepingen hoog met 170 leerlingen. De tsunami bereikte net niet de school. Deze werd als eerste opvangcentrum gebruikt. Na de formele kennismaking met de directeur in zijn kamer onder het genot van een kopje koffie of thee werd het klaslokaal bekeken. Deze was perfect geschikt voor het vilten. We waren uitgenodigd om samen met de klas te eten: misosoep, rijst, groenten en gebakken vis en melk. Het was klas 4, ze hadden een paar Nederlandse woorden geleerd, ze oefenden hun Engels en er werd veel gegiecheld aan mijn tafel, de 4 leerlingen heten Kakuto, Sento, Kaito en Mike.

Hisanohama
Ook hier kwamen de films niet tot hun recht, de computer was te klein!
Het vilten van de zonnetjes was een groot succes. Later vertelde de directeur over de rampen, de gevolgen daarvan voor ouders en kinderen. Wij waren er stil van. In 1 week de aardbeving, tsunami en de nucleaire ramp. Ten gevolge van de nucleaire ramp moesten de kinderen en hun gezinnen voor een half jaar evacueren naar elders. Na het schoonmaken van de grond en gebouwen en het teken veilig was gegeven kwamen de gezinnen weer terug. Enkele gezinnen verhuisden uit het gebied maar de meeste gezinnen wilden terug naar hun woningen en hun eigen school. Op de foto’s in de school was te zien hoe de leerlingen veel gezamenlijke dingen deden na de terugkeer, rituelen, weer zwemmen in het zwembad, prachtige geschilderde doeken maken.
Precies om 15.30 uur reden de schoolbussen voor om alle kinderen in de regio naar huis te rijden. De langste afstand duurde een uur. Alle docenten zwaaien iedere dag hun leerlingen uit.
Onder de indruk gingen we terug naar het hotel, moe maar voldaan.

hisanohama-zonnetje    grote zon

Woensdag op stap naar de school van Saito-san, die veel voor het project gedaan heeft en de contacten met de andere scholen gelegd had. Zij is directeur van een grote school met kinderen uit de no-go zone waar de nucleaire ramp  plaatsvond. Op gehuurde grond was snel een tijdelijk gebouw uit de grond gestampt. Beneden een lagere school met zes klassen en boven een junior highschool. In de lagere school zijn twee scholen uit de no-go zone samengevoegd.
In de grote gymzaal had ze met de docenten veel voorbereid. Eens kijken of de films hier  zouden lukken. Hun  afspeelsysteem is niet afgesteld op onze usb-sticks hoeveel we vantevoren dat ook uitgezocht hadden. Uiteindelijk hebben alle 93 kinderen de dvd  van de viltinstructiefilm gezien. De docenten hadden goed opgelet, zodat de kinderen met gemak de zonnetjes hebben gevilt. Aan grote tafels zijn met veel kinderen 4 grote zonnen gemaakt, die in december in het culturele centrum Alios in Iwaki tentoongesteld zullen worden. Ook hier is met volle inzet en veel plezier gevilt, een voor hen nieuwe techniek.
Na het opruimen hebben we onder het genot van een kopje thee met Saito-san gesproken over de problemen in de school n.a.v de nucleaire ramp: soms agressieve kinderen, minder concentratie, problemen tussen de ouders, ook leraren die verkast zijn en twee scholen die moeten samenwerken. En natuurlijk de onzekerheid of en wanneer ze naar hun oude school terug kunnen.
Hoe langer we hier zijn hoe meer we horen over de situatie. Het is niet eenvoudig! Maar veel mensen zitten zich in om er het beste van te maken.

Petra & Yumiko

Share:Share on FacebookShare on Google+Tweet about this on TwitterShare on LinkedInPrint this pageEmail this to someone