Vijfde bericht

Het vijfde bericht.

website-yumoto-1

Donderdag gingen we naar de vierde en laatste school, een school dichtbij het hotel. Onze chauffeur Kato-san was in slaap gevallen in het bad, we waren net op tijd bij de school. Na de formele begroeting met de directeur met koffie en thee kwamen we terecht in een kooklokaal met voor ons perfecte voorzieningen. Ook de beamer en computer waren geschikt om eindelijk alle films te laten zien, de film van Leiden, van de Zijlwijkschool en de viltinstructiefilm. Precies om 10.30 uur kwamen de leerlingen binnen. Deze school heeft  (verplicht)  10 gehandicapte kinderen in een aparte klas. Deze waren er ook bij. Het Wilhelmus op fluit en trom veroorzaakten verbaasde gezichten. De ochtend verliep op rolletjes, veel plezier, mooie zonnen, veel hallo’s. Via internet hadden ze ‘dank je wel’ geleerd. Aan het einde kregen we zelfgemaakt papier van de gehandicapte kinderen met ‘dank je wel’ erop.

website-yumoto-2
Nog even een afsluitend gesprek met de directeur waar Kato-san zaken direct weer zaken mee deed, een operazanger komt met de kinderen op school zingen. Kato-san heeft die connecties. Zaken doen gaat altijd door!
Op alle scholen komen de rampen ter sprake, het leeft natuurlijk nog erg in dit gebied, ook al is de school alleen door de aardbeving enigszins beschadigd, wel hebben deze kinderen en ouders veel meegemaakt.
Voldaan  gingen we terug naar het hotel.

Donderdagavond hebben we alle viltspullen gereorganiseerd in verschillende dozen voor de verschillende scholen, de lobby van het hotel was een en al dozen.

Vrijdag was onze vrije dag. Om 10 uur werden we opgehaald door Kato-san. Later reed Misuki, de kunstenaar ons opnieuw naar de school van dinsdag om 200 wenspopjes, wol, plastic te brengen. Daar nog filmbeelden opgenomen van de school en rondgelopen tussen de overgebleven resten van huizen na de tsunami, dichtbij de zee. Er is daar een informatiecentrum van de tsunami met veel foto’s.  Veel  Japanners  komen kijken. Verschillende restaurant- en winkeleigenaars hebben een tijdelijke lokatie gevonden voor een paar restaurants en winkeltjes, we hebben daar geluncht en weer nieuwe verhalen gehoord.
Weer  waren we onder de indruk, de restauranteigenaresse vertelde dat ze een half jaar gehuild hebben en daarna de krachten gebundeld hebben om een klein tijdelijk restaurant te beginnen. Werken doet goed. Ze reizen iedere dag 20 km naar hun tijdelijke woning.

S’Avonds na het pakken zijn we met de trein naar het café van Kato-san gegaan en hebben er heerlijk gegeten.

Terug aangekomen bij het hotel nog genoten van het bad, ‘s’ morgens ook weer. Met Katosan nog op weg naar de trein via een pottenbakker gereden en daar nog mooie dingen gekocht. Te laat voor de trein eerst maar geluncht met Okinawa noedels en met Katosan afgesloten. Hij heeft ons zo fantastisch geholpen.

Om 13.30 met de trein naar Tokyo. En met de taxi voor koffers, rugzak , trommel en videocamera dwars door Tokyo naar het huis van Hans en Fumiko.
Het valt me op hoe schoon Tokyo is, er zijn geen prullenbakken!

Intussen hadden zich weer nieuwe mensen aangemeld voor de workshop bij de Nederlandse ambassade. Er wonen in Tokyo een groep mensen die uit Fukushima weggetrokken zijn na de rampen en hier veelal in tijdelijke woningen of bij familie wonen.
Een groep vilters kwam ons helpen. Het was weer prachtig weer.
S’morgens en s’middags was er een workshop, na het Wilhelmus en de drie films hebben de kinderen en hun ouders zonnetjes en kettingen gevilt. Ook voor hen was vilten nieuw.
Aan het einde kreeg iedereen een bloembol, een nieuwe oranje tulp.  500 tulpen waren gesponserd door een Nederlands bedrijf in Noordwijk. De tulpen zijn verdeeld over de 4 scholen en de Fukushima kinderen in Tokyo. Als ze uitkomen, worden de foto’s daarvan aan ons opgestuurd.
Na het vilten hebben de kinderen nog eindeloos buiten in de zo’n gespeeld met de bladeren van de ginkgoboom.
1dec-nlambassade-1

Dit was het dan, vandaag door Tokyo gedoold en gewoon toerist geweest.
Wat een reis!
De 1000 popjes hebben hun bestemming gevonden bij de kinderen van Fukushima.
Zonnetjes zijn gevilt en bloembollen verdeeld.
We hebben veel respons gehad van de mensen hier. Velen hebben ons geholpen, fantastisch.

Morgen terug naar Nederland, Yumiko blijft hier nog een week met haar moeder.

Yumiko en Petra vanuit een zonnig Tokyo.

Share:Share on FacebookShare on Google+Tweet about this on TwitterShare on LinkedInPrint this pageEmail this to someone

1000 wenspopjes bereiken hun bestemming

Deze dagen vliegen snel voorbij. Gisteren waren we op bezoek bij een school in het getroffen gebied, direct langs de zee waar de tsunami plaatsvond. Bijna alle huizen waren weggespoeld, alleen een shrine, een altaar stond er nog.
Hoewel we pas om 13.30 uur met de workshop zouden beginnen werden we om 11.30 uur verwacht bij de directeur. De school bestaat zo’n 140 jaar, een gebouw met lange gangen, 4 verdiepingen hoog met 170 leerlingen. De tsunami bereikte net niet de school. Deze werd als eerste opvangcentrum gebruikt. Na de formele kennismaking met de directeur in zijn kamer onder het genot van een kopje koffie of thee werd het klaslokaal bekeken. Deze was perfect geschikt voor het vilten. We waren uitgenodigd om samen met de klas te eten: misosoep, rijst, groenten en gebakken vis en melk. Het was klas 4, ze hadden een paar Nederlandse woorden geleerd, ze oefenden hun Engels en er werd veel gegiecheld aan mijn tafel, de 4 leerlingen heten Kakuto, Sento, Kaito en Mike.

Hisanohama
Ook hier kwamen de films niet tot hun recht, de computer was te klein!
Het vilten van de zonnetjes was een groot succes. Later vertelde de directeur over de rampen, de gevolgen daarvan voor ouders en kinderen. Wij waren er stil van. In 1 week de aardbeving, tsunami en de nucleaire ramp. Ten gevolge van de nucleaire ramp moesten de kinderen en hun gezinnen voor een half jaar evacueren naar elders. Na het schoonmaken van de grond en gebouwen en het teken veilig was gegeven kwamen de gezinnen weer terug. Enkele gezinnen verhuisden uit het gebied maar de meeste gezinnen wilden terug naar hun woningen en hun eigen school. Op de foto’s in de school was te zien hoe de leerlingen veel gezamenlijke dingen deden na de terugkeer, rituelen, weer zwemmen in het zwembad, prachtige geschilderde doeken maken.
Precies om 15.30 uur reden de schoolbussen voor om alle kinderen in de regio naar huis te rijden. De langste afstand duurde een uur. Alle docenten zwaaien iedere dag hun leerlingen uit.
Onder de indruk gingen we terug naar het hotel, moe maar voldaan.

hisanohama-zonnetje    grote zon

Woensdag op stap naar de school van Saito-san, die veel voor het project gedaan heeft en de contacten met de andere scholen gelegd had. Zij is directeur van een grote school met kinderen uit de no-go zone waar de nucleaire ramp  plaatsvond. Op gehuurde grond was snel een tijdelijk gebouw uit de grond gestampt. Beneden een lagere school met zes klassen en boven een junior highschool. In de lagere school zijn twee scholen uit de no-go zone samengevoegd.
In de grote gymzaal had ze met de docenten veel voorbereid. Eens kijken of de films hier  zouden lukken. Hun  afspeelsysteem is niet afgesteld op onze usb-sticks hoeveel we vantevoren dat ook uitgezocht hadden. Uiteindelijk hebben alle 93 kinderen de dvd  van de viltinstructiefilm gezien. De docenten hadden goed opgelet, zodat de kinderen met gemak de zonnetjes hebben gevilt. Aan grote tafels zijn met veel kinderen 4 grote zonnen gemaakt, die in december in het culturele centrum Alios in Iwaki tentoongesteld zullen worden. Ook hier is met volle inzet en veel plezier gevilt, een voor hen nieuwe techniek.
Na het opruimen hebben we onder het genot van een kopje thee met Saito-san gesproken over de problemen in de school n.a.v de nucleaire ramp: soms agressieve kinderen, minder concentratie, problemen tussen de ouders, ook leraren die verkast zijn en twee scholen die moeten samenwerken. En natuurlijk de onzekerheid of en wanneer ze naar hun oude school terug kunnen.
Hoe langer we hier zijn hoe meer we horen over de situatie. Het is niet eenvoudig! Maar veel mensen zitten zich in om er het beste van te maken.

Petra & Yumiko

Share:Share on FacebookShare on Google+Tweet about this on TwitterShare on LinkedInPrint this pageEmail this to someone

Lees mee met belevenissen van Petra en Yumiko in Japan

Tweede bericht:
We zitten nu aan een tafel in de lounge, WiFi, van het hotel vlakbij Iwaki te mailen.
We zijn gistermiddag na een voorspoedige treinreis vanuit Tokyo hier aangekomen. De zon schijnt nog steeds volop, prachtig weer iedere dag. De trein reed het laatste stuk langs de zee met in het binnenland heuvels.
Omstreeks 3 uur kwamen we bij  Kato-san ( heer Kato) aan, een vriend van Yumiko en café-eigenaar. Het café bevindt zich in een kelder van winkelcentrum, je kunt er eten en luisteren naar lifemusic van binnenlandse en buitenlandse artiesten.
Bij hem zijn de wenspopjes en andere dozen opgeslagen.

Alle dozen hebben we geopend en de inhoud opnieuw georganiseerd voor de komende workshops. Om 6 uur kwamen andere vrienden helpen. Een warme, enthousiaste groep van vrijwilligers. Een  moeder met  zoon hadden in de Merenwijk gewoond, dus dat was een soort reünie. Intussen begon er een feestje in het café.
Ik keek mijn ogen uit, veel gebuk en plezier.

Laat in het hotel aangekomen, een echte onsen, traditioneel Japans hotel, een bad genomen in de Spa, een bad met bronwater en beiden als  een blok geslapen.

Vanmorgen een traditioneel Japans ontbijt. Om 11 uur worden we opgehaald door de zoon. Om 14 uur de eerste workshop in Alios, het culturele centrum hier. Daar worden nog andere activiteiten gehouden vandaag voor de Kids day. We krijgen drie vrijwilligers die ons helpen.

Weer en mooie dag in het verschiet

Groeten van Yumiko en Petra

Derde bericht:
Zondagmiddag 24 november zijn we naar de kidsday in Alios geweest. Alios is een prachtig groot en modern cultureel centrum, met theaterzaal , concertzaal, bibliotheek en menige andere zaal.  We hebben zonnetjes gevilt met vooral hele kleine kinderen, 2,3,4 jaar. We werden geholpen door teenagers, jongens die zo leuk met de kinderen vilten zodra ze doorhadden hoe vilten in zijn werk gaat.

Er waren nog andere kinderactiviteiten  vooral gericht op het kerstfeest. Ook contacten gelegd met andere mensen die van het project gehoord hadden en langskwamen.

Maandag met een volgeladen auto vroeg in de ochtend om 7 uur vertrokken naar een afgelegen dorp in het westen van Fukushima
Na 2,5 uur rijden vanaf de zee de bergen in wachtten ons 222 kinderen. Een hele school. Hoe zal ik dit beschrijven? Een ijskoude gymzaal werd in 1 uur omgetoverd in een warme plek, met straalkachels, maar zonder tafels. Precies om 10.30 uur kwamen de kinderen, 6 rijen kinderen, ieder hun eigen kleur pet, binnen met in hun handen een tasje. In dat tasje zaten een stukje plastic en handdoek, krant en een deksel van thuis. Later werd dit keurig uitgespreid op de grond. Na de entree van Yumiko met op de fluit het Wilhelmus, onder begeleiding van Petra op de trommel werd de film van de Zijlwijkschool getoond en later de viltinstructiefilm. Een en ander  werd niet door iedereen goed gezien, door het kleine scherm met heel veel kinderen!
Maar het was dikke pret en werd door iedereen zowel door de kinderen als de docenten zeer gewaardeerd. De krant was aanwezig, en we hoorden later dat we op het lokale nieuws te zien waren. Veel kinderen hadden hun Engels geoefend! Na veel formele dankzeggingen, in woorden en buigingen begon de opruiming, binnen 15 minuten was de zaal weer spik en span. De Japanners kunnen er wat van.

DSC03460.jpg を表示しています

Share:Share on FacebookShare on Google+Tweet about this on TwitterShare on LinkedInPrint this pageEmail this to someone

Sinterklaas is ook in Japan actief voor de kinderen

sinterklaas in JapanYumiko is in Tokyo en heeft een echte “zak van Sinterklaas” meegebracht met hierin cadeautjes voor de kinderen.

Allereerst is Tokyo een mooie, zeer drukke stad met veel mensen en verkeer. Gisteravond 10 keer overgestapt in een overvolle metro, hutje mutje. Met de moeder van Yumiko gegeten.

We hebben volle dagen achter de rug en nu komt Iwaki dichterbij met de eerste school van 222 kinderen. Wat is er zoal gebeurd. Woensdag hier aangekomen, we arriveerden uiteindelijk om 12 uur in Tokyo in het appartement. Met groot balkon met uitzicht over Tokyo. Rustig, er verblijft een andere Nederlander voor zaken en de eigenaars komen zondag terug. In de middag gedwaald door dit gedeelte van de stad en boodschappen gedaan. Het is trouwens heerlijk weer hier, de hele dag zo’n en 15 graden, geen winterjassen weer dus. Soms zitten we hier nog op het balkon te eten.
Gisteren, donderdag naar de ambassade gegaan voor een ontmoeting met Bas om 1 december voor te bereiden. We liepen naar de metro door een prachtig Samuraipark. Zie de foto van Yumiko met de Sinterklaaszak op haar rug. Deze is gevuld met cadeaus voor het Sinterklaasfeest in de ambassade. Daar ontmoetten we de ambassadeur die ons zijn huis liet zien. Op de begane grond van dit prachtige oude pand worden bezoekers ontvangen, deze is ingericht met de meest moderne hoogstaande Nederlandse kunst. Prachtig, zeer verzorgd. Dit ook om de Nederlandse handel met Japan te vergroten. Een vriend van Yumiko bracht ons een camera te leen. Aan het einde van de middag dwars door Tokyo naar het conservatorium een trommel ophalen bij de oude vriend van Yumiko. Je had Yumiko moeten zien, helemaal in haar element om ook haar oude leraar weer te zien en spreken. Laat in bed gerold na een vermoeiende maar vervullende dag.

Vandaag met drie viltsters gevilt hier onder in het gebouw. Japanse viltsters doen meestal aan prikvilten, natvilten is hun niet zo bekend. Zij gaan op 1 december meehelpen in de ambassade. Wellicht kunnen zij meehelpen nadat wij wegzijn om de andere 500 wenspopjes hun bestemming te laten vinden op de andere scholen in Fukushima en de Fukushimakinderen in Tokyo. Een viltster gaat ook met ons mee de komende dagen. Vanmiddag zitten we thuis , te schrijven, mailen en bellen. Alle rust hier. Straks nog even de stad in. Morgen eind van de ochtend naar Iwaki. Groeten uit Tokyo van Yumiko en Petra

Share:Share on FacebookShare on Google+Tweet about this on TwitterShare on LinkedInPrint this pageEmail this to someone

Workshops ‘1000 wenspopjes voor Japan’ in Tokyo

Als onderdeel van ons project worden een aantal workshops gehouden in Japan. Vanaf 24 november gaan wij bijna iedere dag in Fukushima workshop geven. Daarna worden op 1 december in de Nederlandse ambassade in Tokyo ’s ochtends en ’s middags workshops gehouden. We hopen dat kinderen (van basisschool- tot middelbare schoolleeftijd) zullen deelnemen die na de ramp van maart 2011 van Fukushima naar Tokio zijn geëvacueerd, en nu nog steeds in huurwoningen wonen die worden aangeboden door de gemeente.

Op de dag zelf zal de ambassade een locatie en medewerkers bieden. Verder zullen de Nederland-Japan vereniging, De Liefde-club, dhr. Hiroshi Kumazawa (expert in Nederlandse kunst en kunstgeschiedenis, docent aan het conservatorium Musashino), en docenten van Japan Wool Felt Craft Association aan deze activiteit.

Het is mogelijk om aan te melden tot woensdag 27 november. Als u vragen heeft over het project, stuurt u dan gerust een email (info@orange-heart.nl, Yumiko Kunimori) in het Nederlands, Engels of Japans. Na aanmelding zal ik bestanden toesturen met meer informatie over de activiteiten.

Deze activiteit is niet politiek of religieus getint, maar enkel een gelegenheid voor Nederland om steun aan Japan te tonen. Vanuit Nederland komen twee vertegenwoordigers van het project naar de activiteiten in Japan, viltkunstenares Petra Berg en organisator Yumiko Kunimori.

Overigens is het ook mogelijk om aanmeldingen te versturen naar de Facebook-pagina van het project: https://www.facebook.com/1000WenspopjesVoorJapan

Tijdens de activiteiten in Japan zal Petra een workshop houden waarbij kinderen een oranje zonnetje maken van vilt. Yumiko zal tijdens de activiteiten tolken, assisteren en muziek spelen.

We kijken er erg naar uit om de kinderen uit Fukushima te zien.

フェルトのお日さまと虹色のハート

Share:Share on FacebookShare on Google+Tweet about this on TwitterShare on LinkedInPrint this pageEmail this to someone

Crowdfunding promotiefilm nu online!

We zijn sinds deze zomer bezig met crowdfunding voor de activiteiten van ons project die van eind november tot begin december in Japan zullen plaatsvinden. Nu is eindelijk onze officiële crowdfunding pagina online!

Om ons project te registreren moesten we aan allerlei voorwaarden voldoen en een inspectie ondergaan. Onze Nederlandse medewerkers hebben een mooie promotievideo gemaakt en geholpen met de registratie. Hester en Eduard, hartelijk bedankt!

Ons project is geregistreerd onder de categorie “cultuureducatie”.

U kunt een donatie maken vanaf 10 euro (met creditcard of Paypal).
Maar lees eerst ‘Wat gebeurt er met mijn geld?” onder FAQ voordekunst.

Hartelijk dank voor uw steun aan ons project!

VoorDeKunst

Crowdfunding het project “Duizend wenspopjes voor Japan “

Share:Share on FacebookShare on Google+Tweet about this on TwitterShare on LinkedInPrint this pageEmail this to someone

Naar Iwaki, Fukushima (2)

Bar QueenVanaf het station van Iwaki lopen we vijf minuten naar Bar QUEEN. Dit is een cocktail bar, restaurant en concertzaal in één, die in de kelder van een hotelgebouw zit. De eigenaar van de bar, meneer Katō, is de vertegenwoordiger en bemiddelaar voor ons project in Iwaki.

In de bar zijn regelmatig optredens door muzikanten uit heel Japan. Meneer Kato houdt ook veel van muziek, en speelt instrumenten en zingt samen met vrienden in een band. Daarnaast beoefent hij de Japanse theeceremonie. Omdat meneer Kato oorspronkelijk uit Iwaki komt, heeft hij hier veel kennissen en vrienden. Hij is ook populair onder de jeugd. Ik heb hem leren kennen via mijn vriendin Yoko, omdat haar zoon hem goed kent en graag bij Bar Queen komt.

BarQueen-meeting-mr.kato

Meneer Katō heeft gewacht terwijl ik mijn planning voor mijn verblijf in Iwaki opstelde. Dank u wel!

vilten-demo-yumiko

Op dezelfde avond hielden we voor het eerst een vergadering met de deelnemers aan het project (in totaal 10 personen), met wie ik tot dan toe alleen via internet contact had onderhouden. Daarnaast heb ik laten zien hoe we tijdens de workshops in november zonnetjes kunnen maken met wolvilt en nat vilt. Het is een hele leuke en gevarieerde groep, met mensen die in allerlei verschillende sectoren werken zoals de kunstwereld, het bankwezen, het bedrijfsleven, het onderwijs of de culturele sector. Het is dankzij meneer Katō gelukt om deze groep bij elkaar te krijgen, die de kern wordt van het project dat we in november hier gaan uitvoeren.

BarQueen-meeting-debuut-wenspopjes

Ook de wenspopjes die in Nederland zijn gemaakt, zijn veilig aangekomen voor hun debuut in Iwaki!

Share:Share on FacebookShare on Google+Tweet about this on TwitterShare on LinkedInPrint this pageEmail this to someone

Naar Iwaki, Fukushima

Op 13 juli ben ik naar Iwaki gegaan.

gogo-touhoku-1

(Deze poster zag ik op het station in Tokio: IK ga naar TOHOKU (noordoost Japan)!

Het duurt 2,5 uur om van Tokio naar Iwaki te reizen. Het is beslist niet ver weg, maar het was mijn eerste keer in Iwaki.

Gelukkig ging ik samen met mijn vriendin mevrouw Tamamura op reis. Wij hebben elkaar 7-8 jaar geleden in Leiden leren kennen en sindsdien contact gehouden via internet.

ueno_st.-9 - Copy

Vroeger (zon dertig jaar geleden) woonde familie Tamamura op loopafstand van ons huis. Haar zonen gingen naar een basisschool in de buurt, en zaterdag gingen ze naar een Japanse school in Den Haag (toen zat deze school nog in de Japanse ambassade). Haar tweede zoon is nu volwassen en werkt voor een bedrijf in Iwaki, waar hij woont samen met zijn echtgenote.

Wat is de wereld toch een kleine plek!

Terwijl we in de trein zitten en onze lunch eten, vertelt mevrouw Tamamura over de dag van de ramp, 11 maart 2011. Op die dag zat zij in precies dezelfde trein, op weg om haar zoon in Iwaki te bezoeken.

yumiko_fukuteru-superhitachi

Ik had mijn wenspopjes voor de presentatie ook meegenomen.Dit wordt het debuut van ons project in Iwaki!

Share:Share on FacebookShare on Google+Tweet about this on TwitterShare on LinkedInPrint this pageEmail this to someone